Το παρακάτω ποίημα είναι γραμμένο με αφορμή το μάθημα “Παιδική Λογοτεχνία – Φιλαναγνωσία και Δημιουργική Γραφή” στο Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με υπεύθυνο καθηγητή τον κύριο Ανδρέα Καρακίτσιο, που παρακολούθησε ο γράφων το Εαρινό εξάμηνο του 2021.
Με αφορμή το Έργο του Σπουδαίου Έλληνα και Θεσσαλονικιού Ποιητή της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς Μανόλη Αναγνωστάκη γράφτηκε το εξής:
Περιμένω
Μέχρι ο ήλιος να σβήσει
Θα περιμένω αγάπη μου
Μέχρι το φεγγάρι του κόσμου
να γίνει κόκκινο κρασί στο ποτήρι μας
Θα σε περιμένω
“Δρόμοι παλιοί που αγάπησα”
είδα γραμμένο σ’ ένα τοίχο
“Και μίσησα ατέλειωτα”, σκέφτηκα.
Γιατί δεν αγαπώ μόνο,
μισώ κιόλας.
Προχωρούσα μέσα στο σκοτάδι
και σκεφτόμουν
ποιους δρόμους – στη ζωή μου –
έχω μισήσει
ποιους έχω αγαπήσει.
Μόνο έδωσα.
Δεν πήρα τίποτα.
Αγάπη, τρυφερότητα, αγκαλιά
Συναισθήματα γενικώς
«Ο κύριος Γενικός»
Άκουσα και γύρισα
Κι όμως θα σε περιμένω…
Παναγιώτης Τσουρουπίδης – Ιούνιος 2021